Onze blogs

“Wilt u een uitrijkaart?” Vraagt de receptioniste als ik mijn toegangspas inlever. Ze trekt een la open en graait naar een pasje.

“Nee dank u”, zeg ik. “Ik ben met de fiets. Ik heb ‘m voor de deur gezet, want ik mocht de parkeergarage niet in.”

“Oh, ja”, ze schuift de la weer dicht, “Ik heb het nog even nagevraagd. Collega’s die met de fiets komen, zetten ‘m gewoon op de stoep. Hier voor de deur. De gemeente heeft van die nietjes neergezet. Best handig.”

“Zeker”, zeg ik. De fietser in mij huilt.

Twee nietjes voor de deur noem ik geen fietsenstalling voor werknemers

Wat dan wel? In een goede fietsenstalling staat je fiets droog en veilig. Het is een plek waar je je dure e-bike een dag neer durft te zetten zonder megazware kettingsloten eromheen. Een plek waar je je zelf ook veilig voelt. Er staan goede rekken in. En er is een fietspomp en een stopcontact voor die e-bike. Maar er is meer. Ik heb een lijstje gemaakt.

Lees verder

‘Een half uur? Van Weesp naar de Zuidas? Met de fiets? Dat kan niet Tobias.’

Collega Nico kijkt me verbaasd aan terwijl ik een espresso bestel en voor hem een kop thee.

‘Dat kan zeker’, zeg ik. ‘Wat was jouw thee ook alweer, deze? Ik hou een zakje Mr. Jones Smoking Joe omhoog. Nico knikt.

‘En kijk, ik heb gewoon mijn pak aan en zweet niet eens. Loop maar mee dan laat ik ‘m zien.’ Buiten stop ik bij de zwarte Riese & Muller. ‘Ja, zo kan ik het ook, dat is een e-bike, die rijdt vanzelf’.

‘Nee Nico, die fiets rijdt niet vanzelf. Ik moet nog steeds trappen, maar krijg wel een duwtje in de rug. Het is eigenlijk net als bij Breikers Amsterdam. Ze helpen je met je mobiliteitsvraagstukken, maar je moet zelf ook wel iets doen.

Lees verder

‘Met de trein? Ik ga nooit meer met de trein’, zegt Fleur.

We staan naast het hockeyveld. We kijken naar de training van onze dochters.

‘De laatste keer dat ik met de trein ging, is tien jaar geleden. Toen had ik zo’n ov-studentenkaart. Daarna heb ik alleen maar ootoo gereden. Bestaat die nog, die studentenkaart? Was best handig.’

Ik heb net verteld dat ik adviseer over mobiliteit.

‘Ik zou nu echt niet meer weten hoe dat moet hoor’, gaat ze door. ‘Een kaartje kopen kan niet meer toch? Je moet toch nu zo’n ov-chipkaart hebben? En hoe werkt dat dan? Qua geld en zo? En dan probeer jij mensen zoals ik weer in de trein te krijgen? Dat is toch kansloos, Roel.’

Ze kijkt me lachend aan en neemt een slok van haar Chardonnay.

Lees verder

“Wat de … ?!” “Waar is de radio??”

Pas 10 minuten nadat ik ben ingestapt in de Daihatsu Sirion valt het me op.

Ik heb niet veel met auto’s. Of met comfort. Dat verklaart mijn keuze voor deze oma-auto. Mijn benen vouw ik wel om het stuur heen en ik moet bukken om de weg te zien. Geen probleem.

Maar geen radio?

Waarom ben ik ook alweer gaan autodelen?

Lees verder

‘Ik had bijna een Tesla gekocht.’
Jeroen en ik zitten klaar voor onze maandelijkse pubquiz in de Wesopa in Weesp.
‘Bijna is niet helemaal’, zeg ik en neem een slok van mijn Leffe Blond.
‘Ik was bij de Tesla store in Amsterdam Zuidoost’, gaat Jeroen verder.
‘Je bent écht gaan kijken voor een Tesla.’ Van verbazing zet ik mijn glas net iets harder neer dan normaal.
‘Ja man, ik wil zo’n ding. En als ik ‘m op de zaak zet, vallen die kosten best mee.’
‘Waar ging het dan mis?’
‘Weet je wat de verkoper zei, toen ik vertelde dat ik in Weesp woon?’
‘Nou?’
‘We raden u af om als inwoner van Weesp een elektrische auto te kopen.’
‘Serieus? Waarom?’
‘Te weinig laadpalen.’

Lees verder